In de jaren zeventig werden de allereerste skateparks in Europa gebouwd, meestal met dichtasfaltbeton (DAB) wat in de wegenbouw veel wordt gebruikt of in een enkel geval met gesmeerd beton. Het bindmiddel in asfalt, bitumen, heeft de eigenschap dat het bij langdurige blootstelling aan ultraviolet licht langzaamaan vergaat. Hierdoor laten steentjes in het asfalt mettertijd los, wordt het oppervlak steeds grover om uiteindelijk zelfs onbruikbaar te worden voor skate doeleinden. Door dit U.V. licht zijn alleen de skateparks die van beton zijn gemaakt vandaag de dag nog in gebruik.

De Harrow cloverbowl uit 1976, nog altijd in gebruik

Harrow skatepark in de voorstad van London dateert uit 1976 en wordt nog steeds intensief gebruikt. Ook Nederland heeft zo’n oud betonnen skatepark: in recreatiepark Het Hulsbeek ligt de ‘snakerun’ van Oldenzaal. Gebouwd om de vele skaters in Nederland een goede plek te geven werd Oldenzaal vanaf 1979 een bedevaartsoord voor skaters uit de Benelux en Duitsland. Ook deze skatevoorziening functioneert nog goed, er wordt tot op de dag van vandaag nog steeds fanatiek geskate.

Een goed ontworpen en goed gebouwd skatepark verliest zijn aantrekkingskracht dus niet of nauwelijks. In het Spaanse Arenys de Mar, een voorstad van Barcelona, is in 1979 een grootschalig skatepark gebouwd wat slechts enkele jaren heeft kunnen functioneren. Wegens het faillissement van de uitbater werd deze beheerde skatevoorziening in 1982 met puin bedolven en gesloten voor het publiek. In 2010 is ditzelfde skatepark met de vereende krachten van allerlei fanatieke skaters weer opgegraven en wordt het vandaag de dag weer intensief gebruikt zoals het bedoeld is.

Marseille skatepark aan het plage Prado

Het skatepark van Marseille is in meerdere opzichten uniek te noemen. Allereerst was het skatepark in 1991 zijn tijd ver vooruit. In deze periode werden alle skateparks modulair samengesteld met stalen of polyester elementen of met tijdelijke houten constructies. Marseille skatepark greep als eerste weer terug naar de ‘oude’ methode van het uit beton vervaardigen van een skatelandschap. Inmiddels worden alle professionele skatevoorzieningen weer met gesmeerd beton gemaakt. Het skatepark van Marseille (1991) bleek wereldwijd toonaangevend voor deze nieuwe generatie van skatelandschappen.

Geïnspireerd door dit Franse voorbeeld is men in Amerika de techniek van het in beton maken van glooiende vormen verder gaan perfectioneren. Vanaf 1997 groeide de vraag naar openbare skate voorzieningen en werden met name in Amerika steeds meer skateparks gebouwd. Burnside skatepark in Portland is het meest bekende voorbeeld van deze nieuwe stroming skateparks omdat dit het eerste in Amerika was en sindsdien veel navolging heeft gekregen.

In 2001 was Brixlegg, Oostenrijk het eerste Europese project waar een grootschalige skatevoorziening met de ‘design & construct’ of ‘in situ’ techniek van gesmeerd beton werd gemaakt. De zoon van de lokale politicus had zijn vader kunnen overtuigen van de noodzaak om een skatevoorziening in beton te maken en dit niet aan lokale aannemers maar aan Amerikaanse skateparkbouwers over te laten. Het park is gebouwd door dezelfde aannemers als van Burnside in Portland en betekende het startschot voor een nieuwe reeks skatevoorzieningen in Europa. Sindsdien hebben alle landen in Europa zulke projecten: Zweden, Engeland, Denemarken, Duitsland, Frankrijk en België hebben allemaal diverse, professionele skatevoorzieningen.

Nederland heeft vooralsnog niet één professioneel gesmeerd betonnen skatepark.

Brixlegg skatepark in Oostenrijk gemaakt met gesmeerd beton net zoals Marseille